Tydzień z Janem Pawłem II

18 maja 2020 roku obchodzimy setną rocznicę urodzin papieża Jana Pawła II, jednego z najwybitniejszych Polaków ostatnich lat. Jest on patronem naszej szkoły, dlatego, ku uczczeniu jego pamięci, przez najbliższy tydzień, począwszy od jutra, będziemy publikować materiały dotyczące historii jego życia: przez młodość, drogę kapłańską, aż do pontyfikatu i śmierci. Teksty zostały przygotowane przez naszych uczniów pod kierunkiem p. Barbary Zaremby. Zapraszamy do zgłębienia swojej wiedzy o życiu tak ważnej postaci.

DZIECIŃSTWO JANA PAWŁA II

Karol Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach. Jego ojciec, Karol, był porucznikiem wojskowym. Matka natomiast – pracowała dorywczo jako szwaczka. Młodego Karola często nazywano zdrobnieniem „Lolek”. Szczególnie lubił piłkę nożną, jazdę na nartach i piesze wycieczki. Wyjątkowym autorytetem był dla niego ojciec.

Młody Karol stracił wielu bliskich. W roku 1929 odeszła jego matka, a w 1932 – brat, Edmund, który był lekarzem i zachorował na szkarlatynę.

We wrześniu 1930 roku Karol Wojtyła rozpoczął naukę w ośmioletnim gimnazjum, wstąpił też do kółka ministranckiego. Podczas swojej edukacji zainteresował się teatrem i niejednokrotnie występował w przedstawieniach Kółka Teatralnego.

MŁODOŚĆ JANA PAWŁA II

W 1938 roku Karol Wojtyła ukończył edukację w gimnazjum, a na świadectwie miał ocenę celującą – umożliwiało mu to podjęcie studiów na większości uczelni bez przechodzenia przez egzaminy wstępne. Wybrał polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Uczęszczał wówczas na spotkania grupy literackiej i pisał wiersze. Był też członkiem męskiego koła wiedzy religijnej.

Kiedy we wrześniu 1939 roku wybuchła wojna, Wojtyła musiał przerwać swoje studia. Rozpoczął wówczas pracę fizyczną. Jednocześnie udzielał się też politycznie w Stronnictwie Pracy.

W roku 1941 Karol i jego przyjaciele założyli Teatr Rapsodyczny. Przyszły papież podjął nagłą decyzję rok później – wstąpił wówczas do tajnego seminarium w Krakowie. Stworzył też wtedy kilka dzieł literackich, m.in. „Poemat o Bogu ukrytym” czy „Renesansowy psałterz”.

KAPŁAŃSTWO JANA PAWŁA II

W październiku 1946 roku Karol Wojtyła przyjął święcenia diakonatu, a 1 listopada – święcenia kapłańskie. Niedługo później udał się na studia do Rzymu. Po studiach pracował w parafiach w Niegowici i w Krakowie. Dużo czasu i uwagi poświęcał młodzieży – wybierał się z młodymi na wycieczki krajoznawcze, był wtedy nazywany „wujkiem”. Później wrócił do pracy jako wykładowca w seminarium.

W roku 1958 Wojtyła został mianowany biskupem pomocniczym Krakowa. Przyjął wówczas hasło przewodnie „Totus Tuus” („Cały Twój”) – dewiza była kierowana do Matki Boskiej. Zawsze zawierzał się w sposób szczególny Maryi.

Rok 1964. Wtedy Karol Wojtyła został arcybiskupem metropolitą krakowskim. W roku 1967 papież Paweł VI powołał go do godności kardynalskiej.

Kardynał Karol Wojtyła spotkał się często z ważnymi osobistościami państwowymi, naukowcami i artystami. Był najważniejszą, obok prymasa Stefana Wyszyńskiego, postacią polskiego Episkopatu.

PONTYFIKAT JANA PAWŁA II

16 października 1978 odbyło się konklawe. Karol Wojtyła został wówczas wybrany na papieża i przyjął imię Jan Paweł II. Miał wtedy tylko 58 lat. Nawoływał do poszanowania przez państwa świata wolności religijnej, praw człowieka i godności ludzkiej.

Niecałe trzy lata po wyborze na Głowę Kościoła, Jan Paweł II przeszedł przez tragiczne wydarzenia – 13 maja 1981 roku, w rocznicę objawień w Fatimie, został postrzelony na placu Świętego Piotra przez Mehmeta Alego Agcę. Papież przeżył, a za swoje ocalenie wdzięczny był Matce Bożej. Pocisk, którym go zraniono, umieścił w figurze Maryi w Fatimie. Powiedział „Jedna ręka strzelała, a inna kierowała kulę”.

„Już w młodości oddał się Maryi na własność, a swe zawierzenie powtarzał każdego dnia aż do końca życia”.

PIELGRZYMKI JANA PAWŁA II DO POLSKI

„Wołam ja, syn polskiej ziemi, a zarazem ja, Jan Paweł II, papież. Wołam z całej głębi tego Tysiąclecia, wołam w przeddzień Święta Zesłania, wołam wraz z wami wszystkimi: Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi” – te słowa Jan Paweł II wypowiedział podczas swojej pierwszej pielgrzymki do Polski. Stały się symbolem miłości papieża do Ojczyzny. Polska zawsze zajmowała w jego sercu szczególne miejsce. Kochał swoją ziemię ojczystą i do tej miłości wzywał wszystkich rodaków: przypominał o pamięci i szacunku dla historii, tradycji, kultury czy języka ojczystego.

To bardzo ważne nauczanie, szczególnie w dzisiejszych czasach, kiedy patriotyzm staje się tematem tabu, a miłość do Ojczyzny – czymś wstydliwym. Jan Paweł II twierdził, że tylko Duch Narodu może przynieść Polakom jedność. Mówił: „Nie pragnijmy takiej Polski, która by nas nic nie kosztowała”.

Pontyfikat Jana Pawła II wywarł ogromny wpływ na politykę, szczególnie w Europie środkowej i wschodniej. Serca ludzi zniewolonych przez zbrodnicze ideologie socjalistyczne przepełniły się nadzieją. W krajach bloku wschodniego zaczęły kształtować się silne ruchy oporu (np. polska Solidarność), a kolejne państwa zaczęły uwalniać się spod jarzma komunizmu. Michaił Gorbaczow jako pierwszy z liderów ZSRR udał się na wizytę do Watykanu. Niedługo później Związek Radziecki upadł.

PAPIEŻ MŁODZIEŻY

Jan Paweł II jest często nazywany Papieżem Młodzieży. Jest to w pełni uzasadnione – młodym ludziom Karol Wojtyła poświęcał podczas swojego pontyfikatu szczególnie dużo uwagi.

„Przyszłość Polski zależy od was i musi od was zależeć” – mówił Jan Paweł II do młodzieży zgromadzonej na Westerplatte. Podczas inauguracji pontyfikatu mówił natomiast: „Wy jesteście przyszłością świata, wy jesteście nadzieją Kościoła, wy jesteście moją nadzieją!”.

Zasługą papieża Polaka jest ustanowienie Światowych Dni Młodzieży: wielkiej uroczystości, która odbywa się regularnie w najróżniejszych miejscach na świecie. To pamiątka potencjału, który Jan Paweł II zawsze dostrzegał w nas – młodych ludziach. Pamiętajmy zawsze o przesłaniu, które pozostawił nam ojciec święty.

„Tu, na tym miejscu, na Westerplatte, we wrześniu 1939 roku, grupa młodych Polaków (…) trwała ze szlachetnym uporem, podejmując nierówną walkę z najeźdźcą. Walkę bohaterską. Pozostali w pamięci narodu jako wymowny symbol. Trzeba, ażeby ten symbol wciąż przemawiał, ażeby stanowił wyzwanie dla coraz nowych ludzi i pokoleń Polaków. Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte”. Jakiś wymiar zadań, które musi podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można „zdezerterować”. Wreszcie – jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba „utrzymać” i „obronić”, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić – dla siebie i dla innych”.

CHOROBA, ŚMIERĆ I KANONIZACJA JANA PAWŁA II

Jan Paweł II dużo chorował: cierpiał na chorobę Parkinsona. Wielokrotnie był operowany, przeszedł m.in. zabieg usunięcia guza nowotworowego z jelita grubego. Zmagał się z bólem i chorobami przez długie lata, przeżył kilka zamachów na swoje życie. Wszystkie cierpienia znosił jednak z godnością i cierpliwością. 

2 kwietnia 2005 roku papież spotkał się z młodzieżą po raz ostatni. Wypowiedział wtedy słowa: „Szukałem was, a teraz wy przyszliście do mnie”. Tego dnia zaczął też gwałtownie słabnąć, tracić przytomność. Swoich współpracowników prosił: „Pozwólcie mi iść do domu Ojca”. 

Jan Paweł II zmarł 2 kwietnia 2005 roku o godzinie 21:37. Jego pontyfikat trwał 9666 dni. 

Ciało papieża zostało niedługo później pogrzebane, a podczas pogrzebu doszło do niezwykłego wydarzenia, które wszyscy dobrze znają: księga Ewangelii zamknęła się pod wpływem nagłego i krótkiego podmuchu wiatru. Był to wymowny symbol zakończenia historii życia niesamowitego człowieka.

1 maja 2011 roku Jan Paweł II został beatyfikowany, a 27 kwietnia 2014, w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, kanonizowany. Święty Jan Paweł II został ogłoszony przez papieża Franciszka patronem rodzin.

NADANIE SZKOLE IMIENIA JANA PAWŁA II

Dnia 26.10.2006 r. rozpoczął się proces wyboru patrona Zespołu Szkół Technicznych (ówczesne Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego). Młodzież, grono pedagogiczne, pracownicy szkoły i rodzice oddawali swoje głosy na jednego z kandydatów zaproponowanych przez młodzież. Byli nimi Jan Paweł II, Mikołaj Kopernik i Maria Skłodowska-Curie. Spośród trzech kandydatów społeczność szkolna wybrała Jana Pawła II.

Rada powiatu świebodzińskiego uchwałą z dnia 15.11.2007 r. nadała Zespołowi Szkół Technicznych w Zbąszynku imię Jana Pawła II.

2.04.2008 r. w 3. rocznicę śmierci naszego Papieża nastąpiło uroczyste nadanie szkole imienia – Zespół Szkół Technicznych im. Jana Pawła II. Od tej chwili święty Jan Paweł II czuwa nad nami i nam błogosławi. Poniżej relacja z tej wyjątkowej uroczystości, w której uczestniczyli m.in. ks. bp. Stefan Regmunt, śp. Jan Mazurek (wieloletni dyrektor naszej szkoły, wówczas burmistrz Zbąszynka), p. Jan Greczycho (ówczesny dyrektor naszej szkoły), przedstawiciele władz samorządowych, nauczyciele i uczniowie oraz wiele innych znamienitych gości.